Śledź nas na:



Kredyt, kredyty bankowe

Przez umowę kredytu bank zobowiązuje się oddać do dyspozycji kredytobiorcy, na czas określony w umowie kwotę środków pieniężnych z przeznaczeniem na określony cel, a kredytobiorca zobowiązuje się do korzystania z niej na warunkach określonych w umowie, zwrotu kwoty wykorzystanego kredytu wraz z odsetkami w oznaczonych terminach spłaty oraz zapłaty prowizji od udzielonego kredytu.
Umowa kredytu powinna być zawarta na piśmie i głównie określać:
  • strony umowy,

  • kwotę i walutę kredytu,

  • cel, na który kredyt został udzielony,

  • zasady i termin spłaty kredytu,

  • oprocentowanie kredytu i warunki jego zmiany

  • sposób zabezpieczenia spłaty kredytu

  • zakres uprawnień banku związanych z kontrolą wykorzystania i spłaty kredytu

  • terminy i sposób postawienia do dyspozycji kredytobiorcy środków pieniężnych

  • wysokość prowizji, jeśli umowa ją przewiduje

  • warunki dokonywania zmian i rozwiązania umowy


Rodzaje kredytów:

Kredyt w rachunku bieżącym (overdraft) polega na przyznaniu przez bank limitu zadłużenia, do którego kredytobiorca może składać dyspozycje obciążające jego rachunek bieżący. Tego rodzaju kredyt jest wykorzystywany w miarę potrzeby przez klienta do regulowania bieżących zobowiązań. Overiraft jest spłacany automatycznie z wpływów na rachunek bieżący kredytobiorcy, w którym został przyznany, co powoduje, że saldo zadłużenia po każdym uznaniu rachunku się zmniejsza. Z tego względu, gdy klient ma duże obroty na rachunku, płaci mniejsze odsetki od salda zadłużenia niż od innych kredytów. Jest to permanentnie odnawialny kredyt do jego maksymalnej wysokości.

Kredyty sezonowe finansują potrzeby powstałe w wyniku wahań sezonowych w zaopatrzeniu, produkcji, sprzedaży (głównie rolnictwo i przetwórstwo owocowo-warzywne). Kredyty te charakteryzują się preferencyjnym oprocentowaniem z dopłatami z budżetu państwa (około 50%).

Kredyt dyskontowy polega na przyjęciu przez bank weksla pochodzącego z obrotu gospodarczego przed upływem terminu jego płatności i wypłaceniu podawcy weksla kwoty nominalnej weksla pomniejszonej o kwotę dyskonta. Kredyt dyskontowy umożliwia podmiotom gospodarczym za pośrednictwem banku zamianę weksla na gotówkę przed terminem płatności weksla.

Dyskonto odzwierciedla potrącone przez bank z góry odsetki, których wielkość zależy od: liczby dni pozostałych do wykupu, stopy dyskontowej i kwoty nominalnej weksla.

Faktoring jest to umowa między bankiem (faktor), a dostawcą (faktorant) o zakup przez bank jego wierzytelności powstałych w wyniku dokonywanych przez niego dostaw towarów, wyrobów, robót, usług, itp. Bank (faktor) angażując swoje środki finansowe zainteresowany jest kondycją i wypłacalnością odbiorcy (dłużnika), który dokonuje ostatecznej zapłaty należności zakupionej przez bank od dostawcy. Faktoring jest formą kredytowania należności, ponieważ bank po otrzymaniu od dostawcy faktury, dokonuje niezwłocznie przelewu na jego rzecz umówionej kwoty (około 80% faktury). Pozostałą część reguluje po dokonaniu zapłaty przez odbiorcę.

Ze względu na umiejscowienie ryzyka wypłacalności dłużnika, faktoring można podzielić na:

  • faktoring pełny (właściwy)

  • faktoring niepełny (niewłaściwy)

  • faktoring mieszany

Faktoring pełny (właściwy) jest to sprzedaż faktorowi (bank) wierzytelności handlowej przez faktoranta (dostawca) z przejęciem przez faktora ryzyka wypłacalności dłużnika. Pełne ryzyko przejmuje faktor w chwili podpisania umowy z faktorantem.

Faktoring niepełny (niewłaściwy) jest to sprzedaż faktorowi wierzytelności handlowej bez ponoszenia przez faktora ryzyka wypłacalności dłużnika (ryzykiem niewypłacalności odbiorcy obciąża zbywcę).

Faktoring mieszany łączy cechy faktoringu pełnego i niepełnego. Część wierzytelności nabywa faktor z ryzykiem wypłacalności dłużnika, a część ich - bez ryzyka.

Aktualnie obowiązujące ustawy:

1. USTAWA z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe. (Dz. Nr 140, poz. 939)

2. USTAWA z dnia 29sierpnia 1997r.o Narodowym Banku Polskim. (Dz. Nr 140, poz. 938)

Podstawy prawne:

  • Ustawa o Narodowym Banku Polskim z 31.01.1989

  • Ustawa o Prawie Bankowym z 1989

Stworzyły formalne podstawy do transformacji.



Zobacz także